Οφθαλμολογικός Έλεγχος Παιδιών

Η οφθαλμολογική εκτίμηση των παιδιών έχει μία εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από την εξέταση των ενηλίκων. Έτσι, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού ελέγχουμε τα εξής:

Φυσιολογικά σε ένα νεογέννητο ο οφθαλμίατρος ελέγχει την παρουσία συμπτωμάτων, και εξετάζει το σχήμα και το μέγεθος των οφθαλμών, το μέγεθος και τη διαύγεια του κερατοειδή, τη φυσιολογική αντανάκλαση της κόρης του ματιού, και πραγματοποιεί βυθοσκόπηση. Συνήθως στον έλεγχο υπόκεινται νεογνά που γεννήθηκαν πρόωρα, ή που παρουσιάζουν κάποιο σοβαρό οικογενειακό ιστορικό.

Από την ηλικία των 4 μηνών μέχρι τα 4 έτη το παιδί εξετάζεται από οφθαλμίατρο στην περίπτωση που οι γονείς παρατηρήσουν κάτι που τους ανησυχεί, όπως για παράδειγμα το ένα μάτι του παιδιού να δείχνει στραβισμό, ή να διαπιστώσουν ότι δεν μπορεί να προσηλώσει σωστά σε κάποιο αντικείμενο, ότι δυσκολεύεται να διακρίνει αντικείμενα από μακριά. Επίσης, μέχρι την ηλικία των 4 ετών εξετάζουμε τα παιδιά που έχουν κάποιο οικογενειακό ιστορικό υψηλής μυωπίας, αστιγματισμού, στραβισμού, αμβλυωπίας ή συγγενούς γλαυκώματος.

Στην ηλικία των 4 ετών πραγματοποιείται η πρώτη τακτική οφθαλμολογική εκτίμηση, στην οποία ελέγχεται η πιθανότητα διαθλαστικής ανωμαλίας (μυωπία, αστιγματισμός, υπερμετρωπία) και στραβισμού. Επίσης πραγματοποιείται βυθοσκόπηση και εκτίμηση της εικόνας του οπτικού νεύρου. Μετά την ηλικία των 4 ετών πραγματοποιείται έλεγχος κάθε χρόνο μέχρι την ηλικία των 14 ετών.

Αμβλυωπία
Η φυσιολογική ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του οφθαλμού πραγματοποιείται μέχρι την ηλικία των 7 ετών. Η αναγνώριση και αντιμετώπιση κάποιας οφθαλμικής παθολογίας είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί σε όσο το δυνατό μικρότερη ηλικία. Οποιαδήποτε ανωμαλία δεν αντιμετωπιστεί μέχρι την ηλικία των 7 εγκαθίσταται, και η όραση παραμένει χαμηλή για πάντα. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται Αμβλυωπία, και έχει γίνει γνωστή σαν «τεμπέλικο» μάτι.

Στραβισμός
Ο Στραβισμός είναι η διαταραχή της συνεργασίας των δύο οφθαλμών για την ταυτόχρονη θέαση ενός αντικειμένου. Όταν ο ασθενής κοιτάζει με τον ένα οφθαλμό μπροστά, ο άλλος οφθαλμός μπορεί να κοιτάζει προς τα έσω, έξω, πάνω ή κάτω. Έτσι οι οφθαλμοί δε συνεργάζονται, και ο ασθενής μπορεί να βλέπει διπλά, θολά, ή χωρίς την αίσθηση του βάθους. Η κατάσταση μπορεί να είναι μόνιμη ή παροδική, και αφορά μόνο τον ένα οφθαλμό, ή και τους δύο οφθαλμούς εναλλασσόμενα. Στα παιδιά ο στραβισμός πρέπει να αναγνωρισθεί και να αντιμετωπισθεί όσο το δυνατό γρηγορότερα, καθώς ο στραβισμός συχνά συνυπάρχει με χαμηλή όραση στο ένα μάτι. Η κατάσταση αυτή απαιτεί μία δύσκολη και συχνά μακροχρόνια θεραπεία, με απαραίτητη τη συνεργασία του παιδιού και του γονέα, είναι όμως απαραίτητη ώστε να αποφευχθεί η εγκατάσταση της αμβλυωπίας. Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο του στραβισμού, και μπορεί να συνίσταται στη χορήγηση των σωστών γυαλιών, στη χορήγηση πρισμάτων ή στη χειρουργική αντιμετώπιση.